1971, Tahran. Tahran'da yaşıyor.

Jinoos Taghizadeh'nin çalışmaları resim, kolaj, video ve performans gibi çeşitli araçları kullanıyor ve çağdaş İran'da kolektif kimliklerin oluşturulmasındaki problematik yönleri ele alıyor. Son dönem çalışmaları İran devriminin otuzuncu yılını ve çağdaş İran toplumundaki süreğen yankılarını işliyor.
Taş, Kağıt, Makas (2009) dizisine ait hologram kolajlarında Taghizadeh, devrim zamanından ya da hemen öncesinden gazeteler kullanıyor. Bu gazeteleri; Hieronymus Bosch'un karabasanları, Bruegel'in Flanders köy manzaraları ya da Jacques-Louis David'in Fransız Devrimi gibi Batı sanat tarihinin paradigmatik resimleriyle yan yana koyuyor. Batı'nın "başyapıtlar"ı, hem bu güçlerin İran'ın siyasi gerçekliği üzerindeki üstü kapalı etkisine, hem de İran hükümetinin uluslararası ilişkilerindeki ikircikli duruşuna, bir yandan tanınmayı bir yandan da kapalı bir konumda olmayı istemesine gönderme yapıyor. Taghizadeh kolajların her birinin üstüne, şansa dayalı bir çocuk oyunundan alınma açık avuç, makas işareti yapan parmaklar ya da yumruk işaretlerine ait görüntülerden parçalar koyuyor. Bu kolajlar Devrim'in vaatleriyle siyasi gerçeklik arasındaki uyumsuzluğa işaret ediyor, hologram kullanımıysa temsilin yüzeyselliğini ve yorumsal bir muğlaklığı düşündürüyor.
İyi Geceler (2009) adlı video, İran bayrağının yeşil, beyaz ve kırmızı renkleriyle boyanmış bir odanın neredeyse hareketsiz çekiminden oluşuyor. Bir beşik var, çok güzel bir sesle söylenen şarkı eşliğinde bir bebek uyutuluyor. Ancak ninniler, yüksek dozda siyasi içeriği olan şarkılar -1979 yılından devrim marşları. Bu arada şarkıların devrimi besleyici etken olarak toplumsal adalet ve eşitlik çağrısı, yönetici sınıf için sorunlu hale geldiğinden, o günden bu yana çoğu yasaklanmış durumda.