1935, Paris-1995, Paris

1960'ların ortalarından 1990'ların ortalarına dek Michel Journiac, toplumun katı ikili yapısını sahneleyen ve bunların parodisini yapan resimler, fotoğraflar, nesneler, performans dekorları ve filmler üretti. 1960'larda ve 1970'lerde, Fransa'daki Beden Sanatı Hareketi'nin kurucusu olarak, Nouveau Réalisme'in "he-man" idealini parçaladı.
Freud'a Saygı (1972-84) adlı yapıtında sanatçı aile portresi biçemini kullanıyor ve ebeveynlerinin kılığına girerek poz veriyor, hemen yanındaysa onların orijinal fotoğrafları var. Yapıt çaprazlama bir biçimde düzenlenmiş ve Sigmund Freud'un Ödipus kompleksi kuramını kullanarak okunabiliyor. Bir çaprazda anne ve oğul, oğulun babayı taklit etmesiyle vurgulanan sahiplenici bir arzunun Ödipal eksenini oluşturuyor. İkinci çaprazdaysa kurgusal kız evlat, cinsel fantazileri yalnızca karşı cinse yansıtan hetero-normatif matrisin karikatürünü sunuyor.
Cinsel rolleri kendi amaçları için kullanma ve düzenini bozma stratejisi, Sıradan Bir Kadının Hayatında 24 Saat (1974-94) adlı sahnelenmiş fotoğraf döngüsünde açıkça görülüyor. Bu yapıtta orta yaşlı, evli, alt orta sınıftan bir kadının yaşamından sahneler sergileniyor ve üç anlatı çizgisi kullanılıyor: "gerçeklik"i gösteren Koca uyanıyor, Ev işleri, İşe geliş gibi örneklerden oluşan bir çizgi; "düşler"i gösteren Düş: Beklemek ve Düş: Sevgili gibi örneklerden oluşan ikinci bir çizgi; ve "fantaziler"i gösteren Annelik, Erdemli genç bakire, Fahişe, Feminist gibi örneklerden oluşan üçüncü bir çizgi. Journiac'ın kadın dergilerindeki kalıplara uygun kılıklara girmiş bu portreleri; sınıf, toplumsal cinsiyet ve genel anlamda kimlik odaklı egemen söylemi rahatsız etme becerisini koruyor.